Systematyka
Rząd: sowy (Strigiformes)
Rodzina: puszczykowate (Strigidae)
Gatunek: Puchacz śnieżny, sowa śnieżna(Bubo scandiacus)

Charakterystyka
Bardzo charakterystyczna duża sowa wielkości nieomal puchacza. Biały kolor szlary i upierzenia charakterystyczne dla samców nieco mniejszych od samic. Nieliczne brązowe plamki na sterówkach i lotkach, czasem barkówkach i głowie.
Samice odróżniają się wyraźnym brązowym prążkowaniem piersi i jeszcze mocniejszym na wierzchniej stronie pleców i skrzydeł. Silnie upierzone nogi z palcami. Duże żółte oczy z wyraźnie ciemną krawędzią. Długie miękkie sterczące pióra układają się w charakterystyczny biały wąs ponad dziobem. Upierzenie podlotów i młodych mocno prążkowane z przewagą brunatnej barwy

Wielkość
długość ciała 53 - 66 cm
rozpiętość skrzydeł  125 - 166 cm
waga 1,1 – 2 kg

Pokarm
Głównym źródłem pokarmu są lemingi, ale poluje także na mniejsze ptaki, zające a nawet ryby. Przy niedoborze pokarmu większą część diety stanowią drobne gryzonie.  Spekuluje się, iż bogate żerowiska lemingów sprzyjają obfitym lęgom tej sowy a poprzez to powiększaniu południowej granicy zasięgu gatunku. Poluje w ciągu dnia.

Śpiew/Głos ♫ 
(Nagranie audio: czasowo niedostępne)
Samce wydają godowe monotonne pohukiwania krooh, samice posiadają bogatą gamę piskliwych dźwięków.

Rozród i gniazdowanie
Pary wygrzebują wspólnie gniazda na ziemi, w postaci płytkich zagłębień prawie bez wyściółki . Wybierane są wyżej położone miejsca na otwartym terenie, umożliwiające samicy wcześniejsze zauważenie zagrożenia. Z tego też powodu ich gniazda narażone są często na ataki wszystkich drapieżnków lądowych. Okres lęgowy przypada na maj oraz czerwiec. W ciągu roku samica wyprowadza jeden lęg, składając w maju, w odstępach kilkudniowych, od 4 do 15 białych jaj. Te wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres pięciu tygodni. Pisklętami, które opuszczają gniazdo po 43-50 dniach, zajmują się obydwoje rodzice.
 

Biotop
To gatunek sowy arktycznej, zatem jej teren lęgowy i występowania to  tundra Eurazji i Ameryki Północnej. Zimuje na całym Półwyspie Skandynawskim, w środkowej Azji oraz tajdze i północnej części Wielkich Równin Ameryki Północnej. W ostre i ciężkie zimi migruje na południe, jednak wędrówki nie są regularne, a liczba osobników zmienna. Zmienną liczebność populacji wiąże się ze zmienną liczebnością populacji lemingów, czyli ich głównego składnika wyżywienia.